HAYATIMIN SOFÖR KOLTUGU

  Bence hayat bir yol, o yoldaki arabanız sizin hayat çizelgeniz. Sizde koltuklardan birinde oturuyorsunuz veyahut arabayı siz kullanıyorsunuz. Siz mi kullanıyorsunuz? Yani benzin bitene kadar siz mi belirliyorsunuz her şeyi? Ya da bugüne kadar siz mi belirlediniz ? Gideceğiniz yönler, rotalar hep sizin eseriniz miydi? Yoksa her şey başkalarının eseri miydi ya da suçu muydu? Ne tuhaf! Bir yoldasınız ve hayatınız ne kadar sizin bilmiyorsunuz. İşte o noktada hayatımın şoför koltuğunda oturuyorsam eğer, muhakkak yanımdan geçen arabaları takip ettiğim bir zaman zarfı oldu. Yoksa bu kadar bilmediğim, ipe sapa gelmez yollara girmezdim. Öyle Orhan Kemal'in Kötü Yol kitabı canlanmasın gözünüzde efendiler. Bu kendini tanımaman ile alakalı bir durum. Başkalarına ayak uydurmaya çalışırsın sonra ayakların birbirine dolanır düşersin, demek yani.
  Uzun zamandır yazmak istemedim. Yazmak için hiç hevesim olmadı. Hele ki birilerine yazdıklarımı ulaştırayım heyecanı hiç olmadı. 'Okundu' mutluluğunu yaşamak hiç istemedim. Ne düşündükleri, ne düşünecekleri umurumda dahi değildi, değil... Hatta öyle ki içimde yeni şeylere kucak açma isteği var. Yazmayı hiç bırakmadan, bana kadar yazmak istiyorum. Şarkılar dinlemek istiyorum.  Mesela biliyorsun, o benzin bir gün bitecek ve yolun ortasında kalacaksın. Yol sonsuz ve yolun neresinde olursan ol, o yol senin hayatının hep ortası olacak. Buna 'Dante gibi ortasındayız.' da diyebilirsin. Sen bilirsin. Yolun dosdoğru ortasında olman, orta şeritten gitmen gerektiği anlamına gelmesin sakın. Çünkü o nokta da 'orta' yoktur. Orada ya 'hep' ya da ' hiç' vardır.
  Ve biliyorum bitecek. Yazlar geçecek, kışlar gelecek ve senle ben tekrar yaza hasret kalacağız. Dön bak bakalım, arada arkana. Aslında geride ne güzel anıların var.  Seni büyüten, bugüne getiren 'iyi ki' dediklerin aslında. Şimdi kavurucu sıcaktan geriye kalan gözlerinin azcık aşağısındaki, yanaklarından da biraz içeri geldiğinde burnunun çevresindeki kızarıklıklar olacak. Hoş onlarda kışa kalmadan gidiyor. Ama ben kalacağım. Seninle kalacağım. Ve gözlerimin içine öyle güzel bakacaksın ki hayatımın şoför koltuğuna sen, yanında da ben oturacağım. Sonrasında hep güzel şeyler olsun bari. Güzel bitsin bu yazı. Yağmurdan sonraki gökkuşağı misali.

                                        SEVGİYLE KALIN, UMUTLA BAKIN