DEGISEN FIKIRLER YOLCUGUNDA 'INSANLIK'

    Her şeyi yazmak isteyip aslında ikinci yazımın olacağı duygusundan mıdır nedir? Kafamdakileri koyamıyorum masaya. Ama yavaş yavaş her şey konulacak bu masaya. Her şey en derininden en güzelinden konuşulacak. Ve ilk olarak kafamdakiler arasından en önemli konuyu seçtim, insanlık. Şüphesiz hepimiz insanız. Bu somut anlamda tabi ki. Peki soyut anlam? Soyut anlam da ne kadar insanız? Bence bu soruları kendimize sormalıyız. Ama biz önce çevremizdekileri sorgularız. Ne kadar insan olabilmiş diye. Hiç kendimize bakmayız. Çünkü bizler mükemmeliz, hep haklıyız. Güvensizliğin olduğu, kibrin olduğu, nefretin olduğu ve hırsın tatlılıktan çıkıp sofralara acı meze olarak konulduğu bir dönemde yaşamak. Nasıl anlatsam ki? Mesela gözlerinizi kapatın ve hayal edin nasıl bir insanı sevmek isterdiniz, konuşmak isterdiniz, güvenirdiniz? Sonra düşünün hayal ediyorsak insanlığı, insanlığımızı durum cidden kötü demek değil midir? İyice yormuş iken kafaları şimdi de dinlendirmem lazım.            

  Bana kalırsa açın sizin için en güzel müziği ve hayal edin tekrar insanlığı. İnsanlar olmasını istediği şeylerin hayalini kurar ve olmaması için hiçbir sebep yoktur bana sorarsanız. Bana sormamışken devam edeyim. İnsanlığı hayal ediyorduk... Her şeyin güzelleştiği, gönüllerin çiçek açtığı, aşık olunası insanlık.Tekrar düşünelim ''Neler yapabiliriz?'' diye. Hücreleri gençleştirmeye çalışalım ki bana kalırsa hücrelerde dünden hazır buna.

  Öncelikle, okunmalı! Öğrenmeli insan. At gözlüğünden kurtulmalı ve demeli ki ''Özgür insan herkesin özgür olmasını ister.'' ve devam etmeli ''Özgür olduğuna inan biri herkesin fikirlerine saygı duyup sevmeli. Sevdikçe saygıyı görecektir.'' İnsanımızı sevmek lazım. Sayabiliriz ama sevmek farklı bir boyuttur. Ben hep ''En büyük ırkçı benim,insanların hepsinden nefret ediyorum'' derdim. Çünkü iyi insanların olmadığını düşürdüm ama karar verdim de bu bizim elimizde, bizim nasıl baktığımız hatta bakmayıp görmemizle alakalı. Sanırım artık görüyorum. Ben iyi oldukça, sen iyi oldukça, biz iyi oldukça ve sadece kendi insanlığımızı sorguladıkça daha huzurlu ve mutlu olacağız. İnsanlardan nefret etmiyorum desem kendimi seviyorum desem bu egoistlik yani bencilliğe girer mi? Sorarım size.. Haaa! Bir de Nazım'dan eklemek gerek bir şiir bu konuya dair. Ne kadar uyumlu bulursunuz bilemem. Benim yanımda insanlık denildiğinde hep bu şiir gelir aklıma... Kendinize güzel bakın...

BÜYÜK İNSANLIK
Büyük insanlık gemide güverte yolcusu
    trende üçüncü mevki
    şosede yayan
    büyük insanlık.
Büyük insanlık sekizinde işe gider
    yirmisinde evlenir
    kırkında ölür
    büyük insanlık.
Ekmek büyük insanlıktan başka herkese yeter
    pirinç de öyle
    şeker de öyle
    kumaş da öyle
    kitap da öyle
  büyük insanlıktan başka herkese yeter.
Büyük insanlığın toprağında gölge yok
    sokağında fener
    penceresinde cam
ama umudu var büyük insanlığın
                    umutsuz yaşanmıyor. 
                                                   7 Ekim, Taşkent, 1958  

                                               SEVGİYLE KALIN, UMUTLA BAKIN...