HOCAM 'YORULDUK' DESEK ?

   Merhaba özlediğim okuyucularım. Baya ara verdim hemde hiç mi hiç istemeden. Kendimden bahsettiğim zamanlardan da hatırlayacağınız üzere üniversite okuyorum ve yaşanması gereken sınav zamanı var. Bu zaman dilimi vize haftası diye bilinen aslında stresten sinirden yıprandığımız, kahve komasına girdiğimiz, uykusuz geçirdiğimiz geceler ve gündüzlerden ibaret. Sadece vize haftası değildi yani. Kitap okuyamıyor, film izleyemiyor, yapmak istediğiniz şeylere ara vermek zorunda kalıyorsunuz. Kısa bir zaman dilimi gibi gözükse de kalıntıları uzun bir zaman diliminde etkili oluyor. İlerideki hayatım da daha büyük yorgunluklarım olacak elbette ama ben şuan bu durumdan dert yanmak istiyorum. Şikayetçi değilim kesinlikle, böyle stresler de olmasa yaşanmaz hal alır hayat. Yine de sorgulamak lazım. Ayrıca belirli bir konum yok gibi dursa da var. Hatta anlatacak neler var neler! Neyse neyse çay eşliğinde devam edelim.
  Bünyesi zayıf insanlardan bahsetmek gerekirse halayın başı benimdir. Çünkü stresle hiçbir zaman mücadele edemedim genelde o kazanmıştır. Ve söz konusu hayatım ise yani hayalini kurduğum şey için adımlar atmaksa ve bu adımlar okul sınavlarından geçiyorsa ister istemez ''ya yapamazsam ya bu sefer olmazsa, bu çalışma yetmedi, daha fazlasını yapmalısın, keşke dememek için çok çalışmalısın'' gibi şeyler kafamdan geçiyor. Ve hayatımı mahveden bu gereksiz negatif cümleler vücudumu yıpratıyor. Bunu üniversite sınavına hazırlanırken de yaptım, üniversitenin birinci sınıfında da. Bana hiçbir katkısı olmayıp hatta kalıcı hasarlar bırakması da cabası.  Bir de sağlık önemlidir deriz. Şükretmeyi de biliriz. Ama o kadar. Hırsınız olsun, hayal ettiğiniz yere ulaşmak olsun, sağlığınıza değer vermemenize sebep oluyor ve bu durumlar daha küçük yaştan başlıyor. Belki de hiçbir şeye ya da hiç kimseye güvenmediğiniz için kendinize yetmek istiyorsunuz. Kendimi yıpratmanın sonucu ne olur, onu da bilmiyorum.
  Dedikten sonra bu seneyi düşündüm ve  sonra yine dedim ki bir de bu vizelere stres yapma bir gör kendini, bakalım ne olacak. Seni hayallerine stres mi ulaştıracak bir bak bakalım, dedim. Bir de kulüp işlerinden dolayı düzenli tekrar yapamamıştım. Tabiri caizse yumurta kapıya dayanınca ben her şeyi oturtmaya çalışacaktım ve bu süreçte de stresten bayılıp tansiyonun dibe vurup yükselmeleriyle  de çevremdekilere hayatı zindan ederdim. Belki de bu yüzden bu sefer stres yapmamak işime geldi ve yine dedim ki 'gör bakalım neler olacak'. Sınavlara çalışmadım mı? Çalıştım hemde nasıl. Sabahlar olmasın diye gezindim ortada 2 saatlik uykularla. Değdi mi bilmiyorum. Ama içim rahat, çalışmadım demeyeceğim ve evet pollyannacılık yapıyorum şuan kabul ediyorum. Ama siz olsanız ne yapardınız? Bayılıp tansiyon aletleri ile gezmeyi mi tercih ederdiniz? Hiç hoş değil bence bunu seçemezdim. Ve bende sonuçlarına katlanmayı seçtim. Şuan için ise sadece kaderime sımsıkı sarılıp bir koala hayatı yaşamak istiyorum. Sonuçlar açıklanana kadar da mutluluğun doruğu, huzurun en uç noktasını yaşamayı planlıyorum. Siz de biraz ara verin ve nefes almak için dışarı atın kendinizi bence. Hepimiz çok yorulduk çünkü. Bir de benim yerime bir kahve ısmarlayın kendinize. Karşılıklı içelim zerdali çiçekleri eşliğinde... Mis... En yakın zamanın kısasında görüşmek üzere.
                                    KEYİFLE KALIN,UMUTLA BAKIN.