YAZI TURALI HAYAT

   

   Merhaba en ballısından okuyucularım. Öğrencilik kolay gibi görünüp aslında zor zanaattır ve yorucudur da. Bir haftalık tatilden sonra okula tekrar adapte olmak zamanımı aldı şahsen. Sınavlara da az kaldı stresi, kulüp tanıtımı derken geçiyor zaman. Hatta ne geçmesi sürüklüyor peşinden resmen. Zamanı ben yönlendiremediğim için onun beni yönlendirmesine izin veriyorum. İyi mi yapıyorum sonradan göreceğiz. Hoş şuan için bu hafta içerisinde olacak, İstanbul Kitap Fuarı'na gidememekte ayrı bir acı. Eğer gidebiliyorsanız muhakkak gidin derim. Neyse kendimi daha fazla üzmek istemiyorum. Anlatacağım konuyla ilgili ufak bir bilgi vermeden başlamak da istemiyorum şahsen. Ama bir değişiklik yapıp konudan bahsetmeden başlıyorum. Hadi devam edelim.
   Bu sabah kanalları gezerken en sevdiğim kanallardan biri olan Bloomberg TV de   takılıp kaldım. Çünkü ilginç ve yaratıcı  kişiliği ile dikkatimi çeken  Bharti Kher'in bir cümlesine takılmıştım. Cümlesinden önce biraz kendisinden bahsedeceğim. Bharti Kher, İngiltere'de doğup, eğitimini de orada tamamlayıp ama başarıyı Hindistan da yakalamış bir sanatçıdır. Kendisini tanıtan en önemli işi Hindistanlıların en meşhur aksesuarını yani bindiyi eserlerinde kullanması oldu. Bunun aksine genel olarak mitolojiyi, insan vücudunu kullanarak sunuyor eserlerini bizlere. Çalışmalarının heterojen olması ile birlikte soyutluk vardır ve dünyaca tanınan başarılı bir kadın, bir sanatçıdır.
  Cümlesine gelecek olursak, ''Yazı tura atarak New York' a mı yoksa New Delhi' e mi gideceğim ona karar verdim.'' Cümle buydu. Kurabileceğim zor cümlelerden biri de bu cümle olurdu şüphesiz. İcraatının olması imkansız gibi neredeyse. Neden mi? Çünkü hayatımı bir paranın önüne ya da arkasına göre belirlemek fazlasıyla abeste iştigal. Bir kere aileme sormalıyım, komşuların eleştirisine sunmalıyım, yakın akrabalar gitmemem için gereksiz yorumlarda bulunmalı. Yani paradan çok daha önemli aşamalar olacak önümde. Para olayını geçtim, New York ile New Delhi arasında kalıp New Delhi' e gitsem insanlar eleştiri bombardımanına tutar beni. Kusura bakmayın okurlarım ama bunu hiçbirimiz yapamayız. Çünkü bizim sorumluluklarımız, hayallerimiz değilmiş muamelesi görüyoruz. Hepiniz görüyorsunuzdur muhakkak. Hayat gerçekten zor. Bizde bir şekilde mücadele edeceğiz bu zorlukla veyahut zorluklarla. Dertlendim. Devam niteliği kesinlikle olur. Bir sonraki yazıya kadar sevgiyle kalın, umutla bakın. Zorluklar aşmak için varlar...
          
        DİPNOT: Kafama takılan bir konu daha var aslında. Eğer Bharti Kher bizim gibi batıya hayranlık duyup New York'a gitseydi şuan ki başarısını elde edebilir miydi?  Bence elde etmek değil hayalini bile kuramazdı. Çünkü başarı onu Hindistan' da bekliyordu. Peki ya bizi nerede bekliyor?