YENI YILI BOSVER ESKISI NE KATTI SANA?

  Yılın son yazısı için merhabalar! Son yazısı olması bir yana her şeyiyle çok değerli bu yazı. Çünkü bütün bir yılın analizi, özeti gibi olacak. Hoş koca 365 gün bir sayfaya nasıl sığdırılır hiçbir fikrim yok aslında ama bana yenilik kattığına, hayatıma değişiklik kattığına inandığım şeyleri sizlere anlatıp bir nevi içimi dökeceğim ya da içimi dökmeyip sadece yazacağım ve okumalar sizinle olsun diyeceğim. Sonuç olarak artık 2015'i uğurluyoruz gelirken sevindiğimiz ama giderken ilgilenmediğimiz hatta yeni yıl geliyor diye aynı sevinci 2016'ya da yapıp bir sonraki yıl umursamamamız göz önünde bulundurulursa cidden çok benciliz. Ama ben öyle yapmayarak 2015' i çok sevdiğimi anlatacağım.Çünkü bu güzel yılda daha çok büyüdüm, olgunlaştım, konuştum, gördüm ve duydum. Göz ardı edilemez bir şey bu benim için.Yazdım, okudum, sundum ve izledim... Ve kafamdaki sorularla bol bol düşünüp, sorguladım.
  Bir de insanların sizi duymasını istersiniz ama duymazsınız. Herkesin olgun bir birey olmasını istersiniz ama siz çocuk gibi davranırsınız ama içinizdeki çocuğu da öldürürsünüz. Ben yavaş yavaş o çocuğun katili olacaktım ki. Görmem gerektiği söylenildi, anlat denildi, konuş denildi. Ve artık susmaya tahammülüm yok. Duymak, sevmek, gülmek, konuşmak farklı anlamlar aldı hayatımda. En önemlisi harika kararlar aldım hayatım üzerinde. Önüme görünmez seçenekler geldi ve ben doğrularını seçmek için güzel mücadeleler verdim. Büyük sağlık problemlerinin yanında hiçbir şey olan sağlık problemleri hayatımın yanından sıyrılıp geçerken yeni güzel insanlar tanıdım, hayatımdaki insanları tekrar tanıdım ayrıca ön yargımı küçülttüm ama yok olmadı... Daha çok ağladım, daha çok sinirlendim ve sevdim. Konuşmayı, gülmeyi, koşmayı, okumayı, yazmayı, insanlara değer vermeyi ve verdiğim bazı değerlerin karşılığını alamamayı. Çok sevdim, sinirliyken insanlığa sövmeyi. Sonra da sorguladım; insanlığımı, bencilliğimi, yüreğimi, niyetimi ve şu yanlış anlaşılmaya olan korkumu. Sonuç olarak hala sorguluyorum ve sorgulayacağım da. Hatalarımın bol bol olduğu ve olacağı ama bu hataları düzelterek daha doğru kararlar alacağımı yine yeniden öğrendim. Gezdiğim, gördüğüm yerler, yeni tanıdığım, yanımda oldukları için şükrettiğim insanlarla doluydu bu yıl.
  Güzeldi, sevilesiydi. fark edilesiydi. Zaten 2015'in güzel olacağı o yılın ilk sabahında babamın 'Hadi kalk, umut doğdu.' demesinden belliydi. Bu cümle öyle boş bir cümle değildi. Her birimizin hayatına dokundu. Ama fazla ama az. Heyecanlandırdı, 2008 ve 2012 den sonra.Ve yeni bir umut doğamayacağına göre bu umudumuzu kaybetmemeliyiz artık. Elhak! 2016 da yine okuyacak yine yazacak ve yine çok konuşacağım kah ağlayıp kah güleceğim. Yeter ki sevgimiz eksilmesin diyeceğim hep, çünkü güzel bakan yüreğimiz daha güzel bakmalı. Saflık, temizlik içimizin en derininde değil herkesin hissedeceği yerde olmalı. Yeni yıl ''cignıl bens'li'' değil, güzel dualarla gelmeli.Bu yüzden SEVGİYLE KALIN, UMUTLA BAKIN...